معرفی آسفالت متخلخل و کاربرد آن
دلیل اصلی در توجه به کاربرد این نوع خاص از روسازی سطح راه، خصوصیت زهکشی لایه رویه راه است. زهکشی به خاطر وجود درصد زیادی فضای خالی (بیش از ۲۰ %) و ارتباط فی مابین این فضاهای خالی امکان پذیر است، زیرا این حفره ها به آب (و هوا) اجازه می دهند که به طرف کناره های راه جریان پیدا کنند.
تا سال ۱۹۹۲ آسفالت متخلخل را در انگلستان بعنوان ماکادم نفوذی می شناختند. در حالیکه آسفالت متخلخل با سایر مخلوطهای متراکم و آسفالت هات رولد فرق می کند. قسمت اعظم ترکیب این نوع مخلوط آسفالتی را سنگدانه های نسبتا درشت شکسته تشکیل می دهد که بهمراه آن مقدار کمی ماسه و گرد سنگ وجود دارد. دراین نوع آسفالت مقدار کمی قیر (حدود ۴%) برای پوشش مصالح بکار میرود و مخلوط طوری طراحی میشود که حدود ۲۲% فضای خالی داشته باشد و نتیجتاً فضاهای خالی این نوع آسفالت زیاد است . وقتی این نوع آسفالت در رویه راه استفاده شود، جریان آب متواند از میان خلل و فرج آن عبور کرده و مطابق شکل زیر زهکش گردد. آسفالت متخلخل جدید با مصالح درشت دانه از دهه ۱۹۵۰ بمنظور غلبه بر مسائل آب ماندگی در سطح راه و افزایش مقاومت لغزشی در شرایط بارندگی در باند پرش فرودگاه مورد استفاده قرار میگرفت.