وصله کردن آرماتور
حتی الامکان باید میلگردهای مصرفی به صورت یکپارچه باشند . تمام اتصالات میلگردها باید در نقشه های اجرایی منعکس گردد و تعداد اتصالات به حداقل ممکن کاهش یابد . در صورتی که وجود اتصال اجتنابناپذیر باشد، این اتصالات باید در مقاطعی قرار داده شوند که تنش وارده بر عضو یا قطعه بتنی حداکثر نباشد و از تمرکز تمامی وصلهها در یک مقطع نیز خودداری شود. وصله کردن میلگردها باید به روشهای پوششی، اتکایی، جوشی، مکانیکی و بالاخره وصلههای مرکب مطابق آییننامه بتن ایران و زیر نظر دستگاه نظارت انجام شود. طول وصله برای آرماتور صاف، دو برابر طول وصله مشابه در آرماتورهای آجدار میباشد. در صورتی که محل وصلهها در نقشههای اجرایی و دستورالعملهای بعدی دستگاه نظارت منعکس نباشد، رعایت نکات زیر الزامی است.
الف: در قطعات تحت خمش و خمش توأم با فشار، نباید بیش از نصف میلگردها در یک مقطع وصله شوند.
ب: در صورت وجود کشش یا کشش ناشی از خمش، حداکثر میلگردها در یک مقطع را میتوان به 1 وسیله پوشش وصله نمود.
پ: وصله کردن میلگردهای تحتانی قطعات خمشی در وسط دهانه یا نزدیک به آن و یا میلگردهای بالایی قطعه خمشی روی تکیه گاه یا نزدیک آن، مجاز نیست.
ت: به طور کلی هر وصله باید 40 برابر قطر میلگرد، با وصله مجاور فاصله داشته و در یک مقطع قرار نگیرد.