بتنريزي ستونها و ديوارها تجربه نشان ميدهد كه در هنگام بتنريزي از ارتفاع بيش از 2 متر، چنانچه تمهيدات خاص اعمال نگردد، كيفيت بتن نامطلوب خواهد بود. هر چند، آيين نامههاي معتبر محدوديت خاصي را براي اين منظور ارائه ننمودهاند. بتنريزي در ارتفاع زياد سبب ميشود كه بتن با قالب و ميلگردها برخورد كند و دچار ضربه ناگهاني شود و در نتيجه جداشدگي اجزا در بتن رخ ميدهد. معمولاً در كشور ما آثار جداشدگي د
بتنريزي ستونها و ديوارها
تجربه نشان ميدهد كه در هنگام بتنريزي از ارتفاع بيش از 2 متر، چنانچه تمهيدات خاص اعمال نگردد، كيفيت بتن نامطلوب خواهد بود. هر چند، آيين نامههاي معتبر محدوديت خاصي را براي اين منظور ارائه ننمودهاند. بتنريزي در ارتفاع زياد سبب ميشود كه بتن با قالب و ميلگردها برخورد كند و دچار ضربه ناگهاني شود و در نتيجه جداشدگي اجزا در بتن رخ ميدهد. معمولاً در كشور ما آثار جداشدگي در قسمت پايين ستونها و ديوارها (حدود 5/0 تا 1 متري) مشاهده ميگردد كه تصور اكثر دست اندركاران آن است كه، به علت عدم تراكم كافي بتن كرمو و فاقد ريزدانه و ملات شده است، در حالي كه عمدتاً جداشدگي و تراكم بيش از حد موجب بروز اين عارضه (پديده) ميشود. بنابراين اجراي موارد زير در بتنريزي از ارتفاع ضروري است :
1. درمواردي كه تراكم ميلگرد در ستون و يا ديوار درحد كم باشد و سطح مقطع قالب فضاي كافي را ايجاد كند ميتوان از لولههاي آويز ، ناودان و يا قيف هادي براي بتنريزي استفاده كرد. ناودان شامل يك لوله ويك قيف بالاي آن ميباشد. لوله ناودان درداخل قالب گذاشته ميشود و بتنريزي به صورت تدريجي اما پيوسته انجام ميگردد. با ريختن بتن، بتدريج لوله ناودان به طرف بالا هدايت ميشود. اين عمل باعث ميشود كه از عارضه جداشدگي ذرات بتن جلوگيري گردد.
2. قطر لولهها بايد حداقل 8 برابر اندازه بزرگترين سنگدانه باشد، اما در قسمت پايين (بعد از 2 يا 3 متر ارتفاع) قطر لوله را ميتوان كاهش داد و 6 برابر اندازه بزرگترين سنگدانه در نظر گرفت. لولهها ميتوانند به صورت پلاستيكي و يا پارچهاي باشند كه در صورت وجود بتن، قطر مورد نظر را ميتوان بدست آورد. اين لولهها نسبت به لولههاي صلب (انعطاف ناپذير) ارجحيت دارند. عمليات صحيح و ناصحيح بتنريزي در ارتفاع، در شكل 5 نشان داده شده است.
شكل 5- تخليه بتن در ستون ويا ديوار، با استفاده از چرخ دستي، يا جام
3. در مواردي كه ستون يا ديوار داراي ميلگرد در حد زياد و متراكم است، امكان دارد كه استفاده از لولههاي ناودان براي ريختن بتن عملي نباشد. بنابراين ميتوان با تعبيه دريچه يا باز شو در قالب، بتنريزي را انجام داد. ميتوان فواصل دريچهها را حدود 5/1 متر تا 2 متر در نظر گرفت. از طرف ديگر، به كارگيري دريچه، امكان رؤيت بتن در قالب را فراهم ميكند و كنترل لرزاننده دستي نيز بهتر انجام ميشود. در شكل 6 ، روش ايجاد دريچه را نشان ميدهد. در اين روش، بتن تا تراز پايين دريچه تحتاني ريخته و متراكم ميشود، سپس اين دريچه بسته و از دريچه تراز بالايي بتن ريزي ادامه مييابد.