لوله آزبست سیمانی

جستجوی کلمه لوله آزبست سیمانی در سایت کلینیک فنی و تخصصی بتن ایران با کد 1089

خطوط لوله آزبست سيماني ـ آيين كار

چاپ اول

آشنايي با مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران

مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران به موجب قانون، تنها مرجع رسمي كشور است كه عهده دار وظيفه تعيين، تدوين و نشر استانداردهاي ملي (رسمي) ميباشد.

تدوين استاندارد در رشته هاي مختلف توسط كميسيون هاي فني مركب از كارشناسان مؤسسه، صاحبنظران مراكز و مؤسسات علمي، پژوهشي، توليدي واقتصادي آگاه ومرتبط با موضوع صورت ميگيرد. سعي بر اين است كه استانداردهاي ملي، در جهت مطلوبيت ها و مصالح ملي وبا توجه به شرايط توليدي، فني و فن آوري حاصل از مشاركت آگاهانه و منصفانه صاحبان حق و نفع شامل: توليدكنندگان ،مصرف كنندگان، بازرگانان، مراكز علمي و تخصصي و نهادها و سازمانهاي دولتي باشد.پيش نويس استانداردهاي ملي جهت نظرخواهي براي مراجع ذينفع واعضاي كميسيون هاي فني مربـوط ارسال ميشود و پس از دريـافت نظـرات وپيشنهادهـا در كـميته ملـي مرتبـط بـا آن رشته طرح ودر صورت تصويب به عنوان استاندارد ملي (رسمي) چاپ و منتشر مي شود.

پيش نويس استانداردهايي كه توسط مؤسسات و سازمانهاي علاقمند و ذيصلاح و با رعايت ضوابط تعيين شده تهيه مي شود نيز پس از طرح و بـررسي در كميته ملي مربوط و در صورت تصويب، به عنوان استاندارد ملي چاپ ومنتشرمي گردد. بدين ترتيب استانداردهايي ملي تلقي مي شود كه بر اساس مفاد مندرج در استاندارد ملي شماره ((5)) تدوين و در كميته ملي مربوط كه توسط مؤسسه تشكيل ميگردد به تصويب رسيده باشد.

مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران از اعضاي اصلي سازمان بين المللي استاندارد ميباشد كه در تدوين استانداردهاي ملي ضمن تـوجه به شرايط كلي ونيازمنديهاي خاص كشور، از آخرين پيشرفتهاي علمي، فني و صنعتي جهان و استانداردهـاي بين المـللي استفـاده مي نمايد.

مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران مي تواند با رعايت موازين پيش بيني شده در قانون به منظور حمايت از مصرف كنندگان، حفظ سلامت و ايمني فردي وعمومي، حصول اطمينان از كيفيت محصولات و ملاحظات زيست محيطي و اقتصادي، اجراي بعضي از استانداردها را با تصويب شوراي عالي استاندارد اجباري نمايد. مؤسسه مي تواند به منظور حفظ بازارهاي بين المللي براي محصولات كشور، اجراي استاندارد كالاهاي صادراتي و درجه بندي آنرا اجباري نمايد.

همچـنين بمنظـور اطـمينان بخـشيدن به استفاده كنندگـان از خـدمات سازمانها و مؤسسات فعال در زمينه مشاوره، آموزش، بازرسي، مميزي و گواهي كنندكان سيستم هاي مديريت كيفيت ومديريت زيست محيطي، آزمايشگاهها و كاليبره كنندگان وسايل سنجش، مؤسسه استاندارد اينگونه سازمانها و مؤسسات را بر اساس ضوابط نظام تأييد صلاحيت ايران مورد ارزيابي قرار داده و در صورت احراز شرايط لازم، گواهينامه تأييد صلاحيت به آنها اعطا نموده و بر عملكرد آنها نظارت مي نمايد. ترويج سيستم بين المللي يكاها ، كاليبراسيون وسايل سنجش تعيين عيار فلزات گرانبها و انجام تحقيقات كاربردي براي ارتقاي سطح استانداردهاي ملي از ديگر وظايف اين مؤسسه مي باشد.

كميسيون‌‌‌استاندارد« خطوط لوله آزبست سيماني – آئين كار»
رئيس

سمت يا نمايندگي

حسن پور، محمود (دكتري مهندسي عمران)

دانشگاه آزاد اسلامي – واحد قائمشهر

اعضاء

شهسواري ، احمد(ليسانس مهندسي عمران)

شركت سارا بتن

علي جعفري، سيد عارف(ليسانس مهندسي عمران)

دانشگاه مازندران

غلام پور، سيروس (دكتري مهندسي عمران)

دانشگاه آزاد اسلامي – واحد قائمشهر

قاسمي، عباس (فوق ليسانس مهندسي عمران)

سازمان مهندسي سپاه

قنديار، علي (ليسانس شيمي)

كارخانه ساريت، شركت سيمان نكاء

محمدي ، عادل (ليسانس مهندسي عمران)

سازمان صنايع و معادن استان مازندران

معمايي، رضا(ليسانس مهندسي برق)

كارخانه ساريت، شركت سيمان نكاء

دبيران

اميدواري، ركسانا (فوق ليسانس شيمي تجزيه)

اداره كل ا

ستاندارد و تحقيقات صنعتي استان مازندران

اميدواري، سينا (ليسانس مهندسي عمران)

شركت فني مهندسي كترا

فهرست مندرجات صفحه
پيش‌گفتار……………..………………………………………………………………………………. ب

1- هدف…………..…………………………………………………………………… 1

2- دامنه كاربرد ………………..……………………..………………………………… 1

3- مراجع الزامي …………………….……………………………………………..…. 2

4- اصطلاحات و تعاريف …………………….……………………………………..…. 2

5- جابجايي و انباركردن …………….………………………………………………… 2

6- ريسه كردن لوله‌ها .…………………………..……………………………………..5

7- گود برداري وآماده سازي ترانشه ….…..……………………………………………..6

8- پايين فرستادن لوله ها، قطعات اتصال واتصالات به درون ترانشه ………………….……… 9

9- لوله گذاري ………………………………………….………………………………10

10- اتصال …………………..……………………..……….…………………………15

11- مهارها …………………………………..…….………………………………….15

12- انشعابات خانگي …………………………………………………………………..16

13- عمليات خاك ريزي و پركردن …………………………………………………..…18

14- راه اندازي و بهره برداري …….……………………..……………………………..19

الف

پيش گفتار

اسـتاندارد «خطوط لوله آزبست ـ سيماني ـ آيين كار» كه پيش‌نويس آن توسط كميسيون‌هاي مربوط تهيه و تدوين شده و در يكصد و پنجمين جلسه كميته ملي استاندارد ساختمان و مصالح ساختماني مورخ 25/6/83 مورد تصويب قرار گرفته است، اينك به استناد بند يك ماده 3 قانون اصلاح قوانين و مقررات موسسه استانداردوتحقيقات صنعتي ايران مصوب بهمن ماه1371 به عنوان استاندارد ملي ايران منتشر مي شود.

براي حفظ همگامي و هماهنگي با تحولات و پيشرفتهاي ملي و جهاني در زمينه صنايع ، علوم و خدمات، استاندارد هاي ملي ايران در مواقع لزوم تجديد نظر خواهد شد و هر گونه پيشنهادي كه براي اصلاح يا تكميل اين استاندارد ها ارائه شود ، در هنگام تجديد نظر در كميسيون فني مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراين براي مراجعه به استانداردهاي ايران بايد همواره از آخرين تجديد نظر آنها استفاده كرد.

در تهيه و تدوين اين استاندارد سعي شده است كه ضمن توجه به شرايط موجود و نيازهاي جامعه، در حد امكان بين اين استاندارد و استاندارد ملي كشور هاي صنعتي و پيشرفته هماهنگي ايجاد شود.

منبع و مآخذي كه براي تهيه اين استاندارد به كار رفته به شرح زير است:

ISO 4482 : 1979 (E) Asbestos – Cement Pipelines – Guide For Laying

1 هدف

هدف از تدوين اين استاندارد يكسان‌سازي اصول كارگذاري لوله‌هاي آزبست – سيمان مي‌باشد.

2 دامنه كاربرد

اين استاندارد توصيه‌هايي عملي براي نصب لوله‌هاي آزبست-سيماني دركاربري‌هاي تحت فشار و غير تحت فشار ارائه مي دهد. دامنه كاربرد اين استاندارد ملي شامل اكثر روش هاي متداول كارگذاري لوله مي باشد كه كاربران بطور عملي با آن مواجه هستند. در كاربري هاي با شرايط ويژه و غير معمول، مسئوليت الحاق دستورالعمل مناسب جهت تكميل اين استاندارد ملي متوجه طراح خط لوله و مهندس كارگاه مي باشد.

ويژگي هاي كليه لوله ها و اتصالات بكار رفته در هنگام كارگذاري بايد منطبق با استانداردهاي ملي مربوطه ارائه شده در بند مراجع الزامي باشد.

در اين استاندارد، جنبه هاي مربوط به حقوق مالكين و يا ساكنين زمين هايي كه خطوط لوله از ميان آن عبور كرده لحاظ نگرديده است. نيازمندي هاي موارد قانوني و استانداردهاي عملي كه به اين جوانب مربوط مي شوند، چه پيش از شروع لوله گذاري و چه در جريان كارگذاري و نصب و نيز در صورت نياز به مرمت و تعمير بايد لحاظ و مراعات گردد.

اين استاندارد ملي با ساير مدارك و ضوابط موجود و همچنين استانداردهاي ملي كشورهاي ديگر منافات نـدارد.

نصب لوله از طريق روش هاي خاصي مانند حفاري بوسيله اعمال ضربه1 و لوله گذاري با جك2 كه نياز به بكارگيري تكنيك هاي ويژه اي دارند، خارج از محدوده اين استاندارد است.

3 مراجع الزامي
مدارك زير حاوي مقرراتي است كه در متن اين استاندارد به آن ها ارجاع شده است. بدين ترتيب آن مقررات جزئي از اين استاندارد محسوب مي شود. در مورد مراجع داراي تاريخ چاپ و/ يا تجديد نظر، اصلاحيه ها و تجديدنظرهاي بعدي اين مدارك مورد نظر نيست. معهذا بهتر است كاربران ذينفع اين استاندارد، امكان كاربرد آخرين اصلاحيه ها و تجديدنظرهاي مدارك الزامي زير را مورد بررسي قرار دهند. در مورد مراجع بدون تاريخ چاپ و/ يا تجديدنظر، آخرين چاپ و/ يا تجديدنظر آن مدارك الزامي ارجاع داده شده، مورد نظر است.
استفاده از مراجع زير براي كاربرد اين استاندارد الزامي است:
3-1 استاندارد ملي 5567: 1380 لوله هاي آزبست – سيمان تحت فشار و اتصالات آن – ويژگي ها، طبقه بندي و روش هاي آزمون.

3-2 استاندارد ملي1166: 1380 لوله هاي آزبست – سيمـان و اتصـالات آن براي لوله هاي فاضلاب و زهكشي – ويژگي ها و روش هاي آزمون.

3-3 استاندارد ملي 5565: 1380 لوله از جنس آزبست و سيمان – روش آزمون دامنه فشاري براي خطوط لوله.

3-4 ISO 2785: 1986 Guide To The Selection Of Asbestos – Cement Pipes Subject To External Loads With Or Without Internal Pressure.

4 تعاريف و اصطلاحات
در اين استاندارد اصطلاحات و / يا واژه‌ها با تعاريف زير به كار مي‌رود:

4-1 ترانشه

هرگونه خاكبرداري از عوارض طبيعي را ترانشه گويند.

5 جابجايي و انبار كردن1
5-1 توصيه هاي عمومي

در تمامي مراحل عمليات ارائه شده در اين استاندارد ملي، موارد ايمني عمومي و پرسنل كارگاه بايد مدنظر قرار گيرد.

دقت لازم در هنگام جابجايي لوله ها، اتصالات2 و قطعات اتصال3 جهت اجتناب از اثرات ضربات شـديد و ديگر صدمات، ضروري است. جابجايي لوله ها بايد به صورتي انجام شود كه رهـا و پـرتاب نشـوند و به هيچ وجه نبايد با اجسـام سخت برخـورد كنند. لوله ها مي توانند بر روي سطحي عاري از برآمدگي به صورت مدور و كلاف شده تحت كنترل قرار گيرند.

نصب كننده لوله بايد در وهله اول تجهيزات و امكانات مناسب جهت تخليه لوله هاو قطعات اتصال در محل تحويل مورد توافق فراهم نمايد و سپس امكانات لازم را جهت انبارش و ريسه كردن آنها مهيا سازد.

5-2 تخليه بار

لوله هاي سنگين و قطعات اتصال حجيم بايد توسط ابزار مكانيكي مناسب بلند و جابجا شوند. تمام مراحـل عمليات بايد مطابـق دستـورالعمل، كامـل و بي نقص انجـام گيرد. توجـه كنيـد كه به منظور جلوگيري از ايجاد صدمه به انتهاي لوله، در هنگام انتقال حتماً‌از قلاب هاي مسطح مناسب پوشش دار استفاده شود. اگر براي لوله هاي تا قطر 600 ميلي متر، تجهيزات مكانيكي در دسترس نباشد مي توان آنها را توسط الوارهايي كه در زير لوله ها قرار داده مي شوند به همراه حداقل 2 طناب به عنوان مهار بطور جانبي تخليه نمود. الوارها بايد شامل تيرهاي قوي با طول مفيـد و مناسـب باشند و علاوه بر تاميـن استحكام لازم، شيب قراگيـري آنها نسبـت به افـق از 45درجه تجاوز نكند. الوارها بايد در محدوده طول دو انتهاي لوله قرار داده شوند. هرطناب بايد يك دور به صورت حلقه دور لوله پيچيده شود.(يا دو دور براي لوله هاي سنگين تر) و انتهاي ديگر آن بايد به صورت مطمئن به وسيله نقليه اتصال داشته باشد. دو انتهاي آزاد لوله ها بايد بطور هم زمان و به آرامي با تكيه بر نيروي انساني در وسيله نقليه جاگذاري شوند.

1

5

براي لوله هاي با قطر بيش از 600 ميلي متر بايد از تجهيزات مكانيكي بهره گرفت.

5-3 انباشتن لوله ها

1

5

اولين رديف لوله ها بايد بر روي دو رديف تير چوبي كه بر روي يك فونداسيون (شالوده) ثابت و محكم شده قرار داده شود بطوريكه حدود طول لوله ازهرانتهاآزادباشد.ضخامت‌تيرهاي‌چوبي

متناسب با وزن لوله هاي انباشته شده انتخاب مي گردد. گوه ها بايد در انتهاي هر رديف طوري محكم، ميخ كاري و تثبيت شوند كه لوله ها هنگام چينش دقيقاً بتوانند بر روي امكان موردنظر قرار گيرند. لوله هايي كه به اين صورت انبار مي شوند ممكن است تا مرحله لوله گذاري به همين صورت باقي بمانند.

لايه بعدي لوله ها بايد به طريقه تو در تو به حالت هرم (انباشتگي منشوري) به لايه قبلي اضافه شود. روش اخير در مورد لوله هاي با قطر كوچك و يا در جايي كه فضا محدود باشد توصيه مي گردد. گوه ها بايد در دو انتهاي هر رديف جهت ثبات لوله ها بكار گرفته شوند.

معمولاً لوله ها تا حدي از ارتفاع انباشته مي شوند كه اولاً‌دسترسي و جابجايي آنها به راحتي مقدور باشد، زيرا در صورت انباشتگي تا ارتفاع خيلي زياد، گاهي انتقال لوله ها به راحتي ممكن نيست و ثانياً توصيه هاي كارخانه سازنده در مورد حد استحكام لوله ها در انبارش رعايت گردد.

5-4 انبار كردن اتصالات و قطعات اتصال

تاقبل اززمان بكارگيري،كليه قطعات،اتصالات،واشرهاي لاستيكي،قطعات اتصال و موادروان كننده1 بايد در يك محوطه انبـار شوند و همچنين واشـرهاي لاستيكي بايـد در همـان كيسه ها و يا جعبه هاي تحويل شده به كارگاه نگهداري شوند. واشرهاي پلاستيكي بايد در مقابل نور آفتاب، روغـن ها، گريـس ها، و منبع گرما ده نگهداري شوند. در صـورت اتصال واشـرهاي لاسـتيكي به يكديگر بايد چندين روز پيش از زمان استفاده، به منظور حذف اثرات جانبي كه در حالت اتصال ممكن است ايجاد شود، از هم جدا گردند. مانشن ها بايد از نوعي انتخاب شوند كه در هنگام جداسازي و جابجايي معمول، باعث آسيب ديدگي و بريدگي واشرها نگردند.

6 ريسه كردن لوله ها1

ريسه كردن لوله ها شامل قراردادن لوله هادر يك امتداد بر روي زمين به منظور لوله گذاري است. توجه به اينكه ضروري است كه در حين عمليات لوله ها دچار آسيب ديدگي نشوند.

وسيله نقليه مناسب جهت حمل لوله ها بايد حتماً‌ مجهز به سكو با پيش آمادگي آزاد (كنسول) و ديوارهاي جانبي باشد. در صورت فراهم نشدن كنسول، مي توان از الوارهاي چوبي كه بايد در فاصله طول لوله از هر دو انتهاي آن از قبل تدارك ديده باشند، بهره گيري كرد.

1

جهت حمل و نقل هاي درون كارگاهي، روش انباشتگي منشوري (بند 5-3) توصيه مي گردد محموله بايد توسط طناب هايي با قدرت كشش مناسب مهار شود.

5

در مورد لوله هاي بسيار قطور، بكارگيري قالب هاي متحدالشكل چوبي براي انتقال لوله ها بين كارخانه و محل كارگذاري توصيه مي شود. ضمناً‌ لوله ها در حين انتقال نبايد بيش از يك متر از انتهاي وسيله نقليه بيرون آمده باشند.

تخليه بايد در نزديكترين محل ممكن نسبت به مكان لوله گذاري انجام گيرد. توجه به اين نكته ضروري است كه تخليه بايد در مكاني عاري از ترافيك و عبور و مرور صورت گيرد. در صورت نياز، با ايجاد پله و برآمدگي و استقرار لوله ها بر روي آن از ورود آب هاي سطحي و يا مواد خارجي به دهانه لوله، قطعات اتصال و اتصالات جلوگيري كنيد.

7 گودبرداري و آماده سازي ترانشه
7-1 توصيه هاي عمومي

ترانشه بايد طوري حفر شود كه خط مسير، شيب، اندازه و نوع بسترسازي مطابق نقشه هاي ترسيمي و دفترچه مشخصات طرح و يا براساس نظر مهندس كارگاه اجراء شود.

در صورت بروز مشكلات ناشي از آب هاي جمع شونده (آب هاي سطحي، آب هاي جذبي و باران) و نيز سستي خـاك حفـاري شده، گودبـرداري ترانشه با روش لوله گـذاري با ماشـين چرخ زنجيري صـورت گيرد اما در اين حالـت پيشروي حفاري بايد در حد طول لوله يا كمي بيش از آن صورت گيرد. در طي خاك برداري همه سنگ هاي بزرگ اطراف ترانشه كه در صورت سقوط و لغزش، قادر به آسيب رساندن به لوله ها هستند بايد از حاشيه ترانشه بيرون كشيده شوند.

نصب كننده لوله بايد تمام اقدامات پيشگيرانه و احتياطي را با توجه به مقررات و ضوابط قانوني و يا شرايط واقعي محيطي اتخاذ كند تا ايمني عمومي و همچنين لايه هاي لوله ها به نحوي تامين گردد تا از صدمه به اموال عمومي يا منافع اشخاص درگير با پروژه اجتناب شود.

7-2 عرض ترانشه

در هر قالب بندي،عرض خالص داخلي هر ترانشه بايد به اندازه اي باشد كه در حين لوله گذاري، لوله ها و قطعات اتصال به راحتي در بستر مناسب قرار گيرند. بطوريكه پس از پر كردن ترانشه براي اولين بار، عمل تراكم در اطراف قسمت زيرين لوله را بتوان بقدر كافي و سهولت انجام داد. توصيه مي شود عرض خالص ترانشه در تراز بستر قرارگيري لوله براي لوله هاي با قطر اسمي تا حدود 500ميلي متر، 4/0 متر+D و براي لوله هاي با قطر اسمي بيش از 500ميلي متر، 6/0 متر+D لحاظ شود. كه D قطر خارجي لوله برحسب واحد متر است. حداقل عرض ترانشه در تراز بستر قرارگيري لوله براي ترانشه هاي با عمق تا 5/1 متر برابر 6/0 متر و براي عمق هاي بيشتر، 8/0 متر مي باشد. اگر تجهيزات ويژه اي براي اتصال لوله ها لازم باشد، ممكن است نياز باشد كه ترانشه در اين نقاط با عرض بيشتري حفاري شود.

در احداث خطوط لوله با مسير منحني كه انعطاف پذيري اتصالات، انحناي لازم در مسير را تاْمين مي كند، حد پايه خاك برداري نسبت به مسير مستقيم افزايش مي يابد تا لوله ها بتوانند به درستي به هم متصـل و مستقر شوند. اين عمل بايد پيش از ايجاد تغيير شكل در لوله ها صورت گيرد (بنـد 9-1-1 و 9-2-4). عرض حقيقي ترانشـه، مؤلفـه اي اسـت كه در هنگـام طراحي شبكه لوله گذاري مطابق بند 3-4 حتماً‌ بايد لحاظ شود و از اين رو عرض ناخالص نبايد از حد ماكزيمم مندرج در قرارداد تجاوز كند.

7-3 عمق ترانشه

عمق ترانشه و يا فاصله تاج لوله تا كف ترازو و هر مورد به خصوص ديگري مانند عمق حداقل، پوشش اضافي به علت وجود شيب، سربارها و يا شرايط جوي بايد توسط طراح لوله بر پايه نتايج محاسبات ارائه شده در بند 3-4 تعيين گردد.

7-4 آماده سازي كف ترانشه

كف ترانشه بايد همگن، يكنواخت و حتي الامكان خشك باشد تا لوله هاي منفرد و خطوط لوله بتوانند بطور كامل بر روي سطح كف ترانشه قرار بگيرند. گودال هايي كه براي قطعات اتصال با ابعاد بزرگ حفر مي شوند بايد طوري آماده شوند كه نشيمنگاه لوله ها به جاي قرارگيري بر روي اتصالات، بر روي بستر كف ترانشه قرار داشته باشد. طول و عمق گودالي كه براي قطعات اتصال حفر مي شود به ميزان اندازه و بزرگي قطعات اتصال و روش اتخاذ شده براي متصل نمودن و سرهم كردن لوله به قطعات اتصال بستگي دارد.

توصيه مي گردد كه شيب كف ترانشه مطابق شيب طولي تراز مبنا باشد. چنانچه كف ترانشه داراي نقاط موضعي سخت و برآمده نظير بسترهاي سنگي و يا برآمدگي ناشي از صخره ها باشد ، اين ناهمواري ها بايد حذف شده و بوسيله مواد مناسب جايگزين مسطح گردد و سپس با شيوه مناسبي متراكم1 گردد.

در جايي كه امكان تراز كردن كف ترانشه با استفاده از روش هاي تسطيح دستي يا مكانيكي بطور مطلوب مقدور نباشد، كف ترانشه بايد با يك لايه از مواد دانه اي، يا خاك مناسب داراي قابليت

تراكم پذيري قابل قبول با ميزان حداقل عمق ( )+10 ، كه D قطر خارجي لوله بر حسب

سانتي متر است پوشانده شود. به هنگام لوله گذاري در صورت مواجهه با بستري سنگلاخي عمق

لايه بستر زيرين لوله بايد به اندازه ( )+20 سانتيمتر باشد. در نتيجه به هنگام گودبرداري

ترانشه، عمق مشخص شده يا نشان داده شده در نقشه ها در عمل و به هنگام لوله گذاري بايد افزايش يابدمتعاقب افزايش عمق خاكبرداري به مقدارعرض‌ترانشه نيزدراين مكان‌ها اضافه مي‌شود.

بستري كه لوله بر آن قرار مي گيرد بايد تماماً‌ بطور يكنواخت در طول ترانشه متراكم شود و در هنگام پر كـردن مجـدد ترانشـه (بند 13-1) پس از قرارگيـري لوله با زاويه مناسـب كه بسـتگي به شرايط بستر دارد، مطابق محاسبات طراح خط لوله كاملاً با خاك پوشانده شود (بند 3-4 ). لوله ها به صلاحديد طراح ممكـن است مستقيماً‌ بر روي كف ترانشه قـرار داده شوند اين مورد در صورتي قابل اجراست كه يا شرايط فوق برآورده گردد و يا كف ترانشه حاوي خاك ماسه اي يا نوع ديگري به صورت طبيعي و يكنواخت و عاري از سنگ و كلوخه هاي بزرگ باشد.

درصورت استفاده از لوله هاي باقطر بيش از 600ميلي متر كه به اين روش در بستر قرار مي گيرند توصيه مي گردد كه كف ترانشه بايد به صورت همگن به اندازه اي مرطوب و نرم شده باشد تا اطمينان حاصل شود كه لوله ها داراي يك سطح تكيه گاهي مناسب هستند. اين عوامل به شرايطي كه توسط طراح خط لوله لحاظ مي شود بستگي دارد. (بند 3-4 )

درجايي كه كف ترانشه مانندزمين هاي باتلاقي و ياماسه هاي روان ناپايداراست اندازه گيري هاي ويژه اي مورد نياز است تا از آماده بودن بستر اطمينان حاصل شود (بند9-2).

8 پايين فرستادن لوله‌ها، قطعات‌اتصال واتصالات به درون‌ترانشه

8-1 توصيه هاي عمومي

تمامي لوله ها، قطعات اتصال و اتصالات پيش از پايين فرستادن به درون ترانشه بايد جهت بررسي هرگونه صدمات احتمالي ناشي‌ازحمل ونقل‌هاي متعدد، جابجايي وانباركردن، موردبازرسي قرار گيرند. نواحي مشكوك بايد كاملاً مرطوب شوند تا عمق شكاف‌ها، لايه‌هاي خرد شده و … مشخص شود. هر لوله صدمه ديده بايد بطور مشخص و واضح نشانه‌گذاري شود تا از بكارگيري آن پيش از عمليات مناسب جهت رفع نقص جلوگيري گردد.

ناهمواري هاي جزئي يا خط افتادگي بر روي سطوح اتصال در دو انتهاي لوله ها كه مي تواند بر كيفيت آب بندي لوله ها تاثير بگذارد، بايد با سوهان زدن و يا تراشيدن دقيق بطوري كه حالت دواري لوله حفظ شود رفع گردد. در جايي كه ناهمواري هاي جزئي يا تراشه هاي موجود با اين ابزار ها سوهان زده مي شوند ،دو سر لوله بايد از پيش تميزكاري شده باشد و در صورت نياز سطوح دوباره بايد صاف شوند.

در صورت مشاهده صدمات ناشي از ضربه در صورت لزوم، نظريات كارخانه سازنده را مي توان جويا شد. رفع عيب ممكن است با احياء قسمت سالم لوله انجام گيرد. در هنگام آسيب ديدگي انتهاي لوله، يا در مورد ترك هاي مويي،آن قسمت از طول لوله كه دچار آسيب ديدگي نگرديده و سالم است قابل استفاده خواهد بود. مكان و موقعيت لوله هايي كه در محل، مورد اصلاح قرار مي گيرند بايد بطور مشخص به گونه اي نشانه گذاري شوند كه در حين انجام آزمايش فشار، كه پس از كارگذاري لوله ها صورت مي گيرد در خطوط لوله مشخص و متمايز باشند.

لوله ها، قطعات اتصال و اتصالات بايد بوسيله قرقره و طناب متناسب با وزن لوله ها و عمق ترانشه با دقت و احتياط به پايين ترانشه فرستاده شوند.

8-2 پايين فرستادن لوله ها به صورت دستي

در جايي كه لوله ها متعلقات آن خيلي سنگين نباشند و در صورتي كه عمق ترانشه از 5/1 متر تجـاوز نكند و لبـه هاي ترانشه نيز كاملاً‌ پايـدار و مستحكم باشد، مي توان عمل فرسـتادن لوله به داخل ترانشه را با دست انجام داد.

8-3 پايين فرستادن لوله با طناب ها

اگر عمق ترانشه بيش از 5/1متر باشد، يا لبه هاي ترانشه غير قابل دسترس باشد و يا اگر لوله ها و

متعلقات آن، چنان سنگين باشند كه نتوان با دست آنها را در جاي خود مستقر كرد روش متداول به استثناي زماني كه تخته هاي ضخيم مورد نياز نباشد همان است كه در بند 5-2 شرح داده شده است .انتهاي ثابت طناب ها نيز بايد به طور مناسبي مهارشود.

8-4 پايين فرستادن لوله ها با تجهيزات مكانيكي

درجايي كه بكارگيري از تجهيزات مكانيكي لازم است(بطور مثال وقتي لوله ها و قطعات اتصال و اتصالات خيلي سنگين باشند يا ترانشه خيلي عميق باشد) يا ترجيح داده مي شود، بايد از يك زنجير يا يك تسمه ضخيم در نقطه تراز لوله استفاده گردد.

9 لوله گذاري

9-1 توصيه هاي عمومي

دقت كنيد كه تمهيدات لازم پيش از عمليات لوله گذاري در محل انجام شده باشد. نصب كننده خط لوله بايد در زمان مقرر همه مواد و تجهيزات مورد نياز براي انجام كار مطابق با اين راهنما را در اختيار داشته باشد.

براي جلوگيري از داخل شدن مواد خارجي در حين عمل لوله گذاري، بايد انتهاي خطوط لوله آب آشاميدني به طور موقت بسته شود.ضمناً‌ بايداطمينان حاصل شودكه اقداماتي نظير خاكريزي و تقويت هاي موقتي به منظور جلوگيري از حركت لوله ها به طور مطلوب و به ميزان كافي انجام شده باشد.

نصب كننده لوله بايد از نوع رده و طبقه بندي لوله، قطعات اتصال و مفاصل و واشرهاي لاستيكي مطلع باشد و از انطباق مشخصات آنان به آنچه كه در مشخصات پروژه درج گرديده اطمينان داشته باشد.

يك برتري و يا مزيت ممكن است باعث انتخاب يكي از سه حالت لوله گذاري كه در زير آمده است شود:

1) تكيه گاههاي پيوسته (بند 9-1-1)

2) تكيه گاههاي غير پيوسته (بند 9-1-2)

3) نصب معلق (بند 9-1-3)

9-1-1 كارگذاري لوله بر تكيه گاههاي پيوسته

9-1-1- 1 شيب نرمال

اين شيوه نوع متداولي براي كارگذاري لوله در ترانشه يا در شرايط خاك ريزي است.لوله بايد در تمام طولش با بستر در تماس باشد و هيچ قسمتي از وزن لوله نبايد بوسيله اتصالات تحمل شود. بنابراين گودال هاي مناسب با اتصالات بايد به ميزان كافي تدارك ديده شوند.

لوله ها بايد در امتداد مناسبي كار گذاري، متصل و سر هم بندي شوند. اگر بواسطه مسير منحني نياز به انحراف دادن لوله ها و اتصالات بود، عمل انحراف بايد پس از نصب اتصالات صورت گيرد. (بند 7-2 و بند 9-2-4).

در حين پيشرفت عمل لوله گذاري به هرتعداد مهار1 دائمي كه مورد نياز است بايد نصب گردد (بند 11) و سپس عمل پر كردن ترانشه صورت گيرد.

9-1-1- 2 شيب تند

در مورد مسيرهاي با شيب تند، براي جلوگيري از جابجايي و حركت خطوط لوله استفاده از مهارهاي عرضي مورد نياز است. انتخاب نوع و فاصله بين مهارها و ديگر تجهيزات اضافي بايد بوسيله طراح خط لوله صورت گيرد.

اقدامات احتياطي و پيشگيرانه بايد تا آنجا كه لازم است اتخاذ گردد. براي مثال از خطر ورود جريان آبهاي سطحي و امكان آب شستگي لوله به ترانشه باز بايد جلوگيري شود.

به علاوه توصيه مي گردد قبل از پر كردن ترانشه براي جلوگيري از آب شستگي در هنگام بسترسازي و پر كردن ترانشه نوار آب بندي2 به صورت عمود بر محور طولي خط لوله در فواصل مناسب در درون ترانشه نصب گردد. نهايتاً‌ ممكن است در صورت لزوم، عمل پر كردن ترانشه تنها بوسيله سنگ هايي با اندازه بيش از 3 سانتي مترصورت گيرد.

9-1-2 كارگذاري لوله بر تكيه گاههاي غير پيوسته

اين نوع از كارگذاري لوله در زماني كه يك لوله از ميان كلاف ها و حايل ها (به عنوان مثال در تونل ها) يا بر روي شمع ها (به عنوان مثال در هنگام عبور از رودخانه ها و آبروها) عبور مي كند مورد نياز است . رعايت مسائل احتياطي و پيشگيرانه و پيش بيني ويژه در طراحي و ساخت در زماني كه يك خط لوله در چنين شرايطي تحت تاثير نيروها و بارهاي خارجي است (نظير خاكريزي، عبور و مرور و …) ضروري است.

9-1-2- 1 تعداد و محل قرارگيري تكيه گاهها

1

تعداد و فاصله قرارگيري تكيه گاهها بايد از نتايج محاسبات براساس قطر و مقاومت لوله و پيش بيني بارهاي خارجي وارد بر هر لوله كه از طرف طراح خط لوله تعيين مي گردد مشخص شود.

درجايي كه لوله در درون سازه اي كه به طور كامل غير سرپوشيده است قرار مي گيرد،مقدار مجاز نيروي باد، تراكم و نشست و غيره بايد لحاظ گردد.

5

به طور معمول تعداد و تكيه گاه براي هر طول از لوله مورد نياز است. تكيه گاهها بايد به دور از قطعات اتصال ودرفاصله‌اي ازدوانتهاي لوله‌كه البته‌ از طول لوله تجاوز نكند قرار داده
شوند.

9-1-2-2 انواع تقويت كننده ها

انواع تقويت كننده ها شامل قطعات تقويت كننده بتني، آجر و ملات، كلاف هاي فلزي به شكلي كه كمتر از 60 درجه، محيط خارجي لوله را احاطه نكرده باشند (براي لوله هاي تحت بار سنگين اين ميزان 120 درجه خواهد بود) مي باشند. ابعاد كلاف هاي تقويت كننده به مقدار قطر خارجي لوله، زاويه پيراموني و قدرت تحمل خاك بستگي دارد كه بايد توسط طراح خط لوله تعيين گردد. در طراحي بايد فضاي مناسب براي قطعات اتصال و سر هم كردن آنها را در نظر گرفت.

براي اطمينان از اينكه لوله به طور يكنواخت باكلاف مهارشده است توصيه مي شود كه بين لوله و كلاف يك لايه پارچه يا نمد آغشته به قير يا ديگر مواد انعطاف پذير با دوام كه داراي ضخامت تقريبي 5 ميلي متر باشد وارد كنيد. همچنين توصيه مي شود براي ثابت نگه داشتن لوله ها بر روي تقويت كننده ها از تسمه هاي فولادي كه در برابر خوردگي محافظت شده اند استفاده شود. انجام اين عمل به عنوان يك اقدام پيشگيرانه ضروري است به خصوص در هنگامي كه مسير خط لوله يك مسير كاملاً‌ مستقيم نباشد و يا اگر لوله تحت فشار داخلي نيز باشد.

9-1-3 نصب معلق

اين نواع نصب در جايي كه خطوط لوله از سازه هايي مانند پل ها، ديوارها، سقف ها و غيره معلق باشند مورد نياز است. لوله هابوسيله تسمه هايي كه در فواصل معيني نصب هستند مهار مي شوند. (بند 9-1-2-1) تسمه ها بايد از جنس فولاد تخت كه حداقل 50 ميلي متر پهنا داشته باشند ساخته شده و در برابر خوردگي محافظت شده باشند همچنين اين تسمه ها نبايد به هيچ نقطه اي از لوله فشار وارد كنند.همچنين تسمه هاي مورد استفاده نبايد داراي مقطع دايره اي باشند.

9-2 شرايط لوله گذاري ويژه

9-2-1 زمين ناپايدار

در مورد زمين هاي سست و ناپايدار،طراح خط لوله بايدهمه فاكتورهاي موثر در تعيين روش هاي مناسب براي لوله گذاري را بكار بندد. در محاسبات بايد به موارد زير توجه شود:

– استفاده از طول هاي كوتاه

– استفاده از اتصالات بلند و مستحكم

– آماده سازي ويژه كف ترانشه و فوندانسيون (شالوده) لوله

9-2-2 گذراندن خطوط لوله از زير بزرگراهها و يا راه آهن

10

D

ارتفاع خاكريزي بر روي اين لوله ها حداقل بايد به ميزان يك متر باشد. مصالح مصرفي در بستر لوله، خاكريزي كناره و اولين 30 سانتي متر پوشش مصالح روي لوله بايد از خاك غير چسبنده و يا مصالح شني انتخاب شود. بستر لوله بايد عمقي برابر حداقل ( )+20 برحسب سانتي متر داشته باشد كه D قطر خارجي لوله بر حسب سانتي متر است. ضمناً‌توصيه مي شود تمامي عرض ترانشه با اين ضخامت پر شده باشد.

قطعات اتصال انعطاف پذير بايد در هر دو كناره راه آهن يا بزرگراه موجود باشند.

دقت كنيد كه مراحل فوق با ضوابط لوله گذاري قانوني تطابق كامل داشته باشد.

9-2-3 عبور لوله از ميان سازه هاي سخت و صلب

در صورت عبور خطوط لوله از ميان ديوارها يا منهول ها1 يا بلوك هاي بتني اطمينان از عدم بكارگيري لوله هاي با اتصالات صلب ضروري است. معمولاً در محل اتصال لوله هابا منهول طول كوتاهي از لوله كه در درون ديواره منهول قرار مي گيرد، از هر دو طرف از جنس انعطاف پذير انتخاب و تعبيه مي شود .اين عمل به منظور مقابله با اثرات هرگونه نشست انجام مي گيرد.

اگر اسكلت سازه اي ساخته شده استحكام لازم را نداشته باشد، طولي از لوله ممكن است با قطعه اتصال ساخته شده از آزبست – سيمان جايگزين شود.

9-2-4 تغيير در جهت

ايجاد تغيير جهت افقي يا عمودي در لوله ها با بكارگيري تكنيك هاي زير امكان پذير است:

الف) خم كردن لوله يا استفاده از اتصال زاويه دار

ب) قابليت انعطاف پذيري ذاتي اتصالات

ج) بوسيله منهول ها

در جاهايي كه از روش«ب» استفاده مي شود خمش زاويه اي بين دو لوله متوالي نبايد از مقادير توصيه شده توسط كارخانه سازنده تجاوز كند در ابتدا لوله ها بايد در يك راستاي مستقيم به هم متصل شوند. ترانشه ها بايد به سمت بيرون منحني تعريض شوند (بندهاي 7-2 و 9-1-1) منحني مورد نياز با حركت دادن تدريجي بخش انتهايي هر لوله در هنگام كارگذاري حاصل مي شود، عمل انحناء بخشي بايد به طور يكنواخت از يك اتصال به اتصال ديگر صورت گيرد.

به علت وجود فشار داخلي، اعضايي كه مورد خمش قرار مي گيرند بايد به نحو مطلوب و كافي مهار شوند (بند 11).

10 اتصال

عمل اتصال لوله ها بايد مطابق دستورالعمل كارخانه سازنده لوله انجام گيرد. عموماً نصب كننده لوله ها بايد ضامن رعايت موارد زير باشد:

– انطباق واشرهاي لاستيكي بكار رفته با اندازه و نوع (يا ضخامت جدار) لوله ها.

– پاكيزگي واشرهاي لاستيكي و سطوح متصل شونده در محل لوله و اتصال.

– قرارگيري صحيح واشرهاي لاستيكي در شيارهاي مخصوص اتصال يا درقسمت انتهايي اجرايي.

– اطمينان طراح خطوط لوله از بررسي و اجراي كامل دستورالعمل هاي تعيين شده توسط كارخانه سازنده در جاهايي كه استفاده از روغن ها و گريس ها مقرر شده است.

– اطمينان از عدم ورود مصالح مصرفي در بسترسازي به درون اتصلات.

– ايجاد يك درز (فاصله) مناسب بين دو انتهاي لوله بعد از عمل اتصال.

11 مهارها

در اجراي خط لوله در نقاطي كه تغيير جهت هاي عمودي يا افقي يا كاهش در اندازه قطر با حجم لوله هاو انشعابات موجود باشد و يا در نقاط انتهايي لوله مجهز به درپوش1 ايجاد و ساخت مهار دائمي كه بتواند از حركت و جابجايي ايجاد شده در اثر فشارهاي جانبي كه ناشي از فشارهاي داخلي در لوله ها مي باشد جلوگيري كند، لازم به نظر مي رسد.

مهارهاي موقت فقط براي نگه داشتن موقتي انتهاي مسدود قطعات به منظور انجام آزمايش هاي تكميلي بخش هايي از خط لوله به كار مي روند.

مهارهاي دائمي (ثابت) از قطعات اصلي خطوط لوله هستند و معمولاً‌ از بلوك هاي بتني ساخته مي شوند .شكل بلوك بتني به نوع اتصالي كه بايدمهار شود بستگي دارد. حال آنكه اندازه بلوك ها به ميزان مقاومت فشاري ايجاد شده به سبب فشار داخلي سيال، مقاومت خاك و ديگر بارهاي موضعي بستگي دارد. در مورد مسيرهاي با قوس قائم، مهارها ممكن است از تسمه هاي پهن فولادي كه بر مكان هايي واقع بر بلوك هاي بتني تعبيه شده اند و در برابر خوردگي محافظت شده اند ساخته شده باشند. از چنين مهارهايي نبايد در لوله گذاري هاي صلب و غير قابل انعطاف استفاده شوددرواقع مهارها صرفاً‌ جهت تحمل نيروهاي ايجادشده ناشي ازفشارداخلي دريك جهت معين، بايد ساخته و تعبيه شوند. حتي المقدور اتصالات مجاور هم بايد قابل دسترسي باقي بمانند.

تعيين اندازه هر مهار به نتايج محاسبات نيروي ناشي از حداكثر فشار داخلي بستگي دارد، كه در نقطه استقرار مهارها در طي آزمون ها بدست مي آيد. مقاومت خاك و ديگر شرايط محلي نيز بايد لحاظ شود.

قبل از انجام آزمايش فشار، همه مهارهاي بلوكي بتني دائم و موقتي بايد به مقاومت كافي رسيده باشند. در اين فرآيند ممكن است از سيمان زودگير استفاده شود.

12 انشعابات خانگي

12-1 انشعابات آب آشاميدني متصل و مربوط كردن انشعابات با هم ممكن است به دو صورت مستقيم و غير مستقيم صورت گيرد. در مـورد اول (بنـد 12-1-1) اتصال مستقيماً بوسيله لوله صورت مي گيرد در مورد دوم (بند 12-1-2) عمل اتصال با دخالت يك تطبيق دهنده (آداپتور)1 انجام مي شود.

عمليات سوراخكاري و درگير و متصل نمودن قطعات بايد مطابق دستورالعمل كارخانه سازنده انجام گيرد. احتياط و پيش بيني هاي مناسبي بايد در حين نصب لوله هاي سرويس جهت اطمينان از نزديكي فاصله بست هاي فلزي براي جلوگيري از هر نشست كوچك كه ناشي از وارد شدن بارهاي غير ضروري بر بست هاي فلزي است اتخاذ گردد.

12-1-10 انشعاب مستقيم

درعمل سوراخكاري و متعاقب آن در اتصال،اگر ازبست هاي فلزي رزوه دار(كمربند هاي فلزي)1 استفاده شود در صورت استفاده از لوله هاي با قطر 100 و 150 ميلي متر، قطر بست هاي مذكور از 20 ميلي متر تجاوز نكند. نوع ابزار آلات مصرفي، بايد متناسب با ضخامت لوله ها باشد.

12-1-2 انشعاب غير مستقيم

اين نوع انشعاب شامل بكارگيري يك قطعه اتصال مناسب بين لوله اصلي و بست ها مي باشد انواع متداول آن T شكل، طوقه اي2، زيني3 و انشعابات ويژه آزبست – سيماني است.

12-2 انشعاب فاضلاب

اين انشعاب ممكن است به صورت نوع مستقيم (بند 12-2-1) ويا نوع غير مستقيم (بند12-2-2) باشد.

12-2-1 انشعاب مستقيم

در جايي كه قرار است يك شاخه انشعابي كارگذاشته شود با ايجاد يك برش و سوراخ درون لوله اصلي انشعاب مستقيم ايجاد مي گردد كه ممكن است اين عمل با يا بدون استفاده از اتصال زيني با ايجاد اتصال قوي حاصل از اتصاالات لاستيكي يا چسب مناسب انجام گيرد. در اين مرحله از دستورالعمل كارخانه سازنده بايد پيروي كرد.

12-2-2 انشعاب غير مستقيم

در اين نوع انشعاب از يك قطعه اتصال پيش ساخته از جنس آزبست-سيمان به عنوان رابط استفاده مي شود.

12-2-3 منهول ها و حفره هاي بازرسي

منهول‌ها وحفره‌هاي بازرسي ممكن است درنقطه انشعاب دروضعيت‌هاي مقتضي ايفاي نقش كند.

13 عمليات خاكريزي و پركردن

عمل خاكريزي و پر كردن مسير لوله گذاري ممكن است در دو مرحله صورت گيرد.

مرحله 1: عمليات خاكريزي به صورت جزئي قبل از انجام آزمايش فشار.

مرحله 2: عمليات خاكريزي بطور كامل پس از انجام آزمايش فشار.

در صورت توافق بين نصب كننده لوله و طراح خط لوله، ممكن است عمليات پر كردن ترانشه كلاً در يك مرحله و آن هم قبل از انجام آزمايش فشار انجام گيرد.در هر دو مورد عمل پر كردن همراه با متراكم سازي صورت مي گيرد.

در جاهايي كه از تجهيزات مكانيكي استفاده مي شود بايد از وقوع صدماتي كه در حين انجام كار ممكن است بر روي خط لوله ايجاد شود،جلوگيري نمود.

موادي كه براي پر كردن ترانشه استفاده مي شود، بايد مورد تاييد كادر مهندسين قرار گرفته باشد.استفاده از مواد با دانه بندي مناسب ضروري است(بند 3-4)مواد شامل سنگ هاي بزرگ، توده هاي يخي و يا ضايعات صنعتي مضر به هيچ عنوان نبايد مورد استفاده قرار گيرند.

13-1 خاكريزي جزئي

مصالح مصرفي براي خاكريزي جزئي بايد با يك كيفيت واحد و مشخص در درون ترانشه و در تمام زواياي اطراف لوله و همچنين در قسمت بالاي لوله و در تمام عرض ترانشه در لايه اي به ضخامت تقريبي 15 سانتي متر پخش گردد و زير لوله و اطراف آن به منظور ايجاد يك بستر عاري از حفره ها و منافذ ،بر طبق تشخيص طراح بايد متراكم شود.(بند3-4)

در خاكريزي هاي جزئي بايد از پوشاندن اتصالات اجتناب نمود و در طول خط لوله در مورد لوله هايي با قطر تا 200 ميلي متر تا ارتفاع 30 سانتي متري و در مورد لوله هاي با قطر بزرگتر، تا ارتفاع 50 سانتي متر بايد عمل خاكريزي و پر كردن ترانشه صورت گيرد. به منظور اطمينان از حسن انجام كار نبايد از بيل هاي مكانيكي براي خاكريزي جزئي ترانشه استفاده كرد. عموماً‌ در صورت استفاده از مصالح گودبرداري جهت پر كردن مجدد ترانشه، چگالي و درصد رطوبت مصالح متراكم شده پر كننده حتي الامكان بايد نزديد به خاك دست نخورده موردنظر باشد. در صورت استفاده از موادجايگزين براي پر كردن ترانشه مواد بايد از لحاظ درصد رطوبت به نحوي متراكم شوند كه رضايت كادر مهندسين از لحاظ حداكثر چگالي بدست آمده تامين شود.

13-2 خاكريزي پس از انجام آزمايش فشار

در صورت رضايت بخش بودن نتايج آزمايش ها در ابتدا بايد آن قسمت از اتصالات روباز رها شده درمرحله اول، كاملاً پرشوند وسپس تمام قسمت‌هاي باقي مانده ترانشه پرگردد. براي پركردن اطراف اتصالات بايد از دستورالعملي كه در بند 13-1 آمده پيروي كرد. براي تكميل خاكريزي و پركردن ترانشه از مصالح معمولي و متعارفي كه سنگ هاي بزرگ آن از قبل بيرون آورده شده اند استفاده مي گردد. استفاده از ضايعات و آشغال براي پر كردن ترانشه به هيچ عنوان موجه نيست.

براي تكميل عمل خاكريزي،مصالح بايد در ضخامت هاي تقريبي 30 سانتي متر هم زمان متراكم و تراز گردد،و مجموعه اين عمليات بايد به صورت يكسان مطابق دستورالعمل ارائه شده دربند (13-1) يا منطبق با معيارهاي طراح انجام شود.

14 راه اندازي و بهره برداري

4

Π

100000

100000

پاكسازي و در مورد خطوط لوله آب آشاميدني گندزدايي و ضد عفوني خط لوله بايد قبل از اتمام كار انجام گيـرد. آب اندازي خطوط لوله تحـت فشار حتي الامكان از پايين ترين نقطه صورت مي گيـرد و هميشه جرياني به مراتب كمتر از آنچه كه براي سرويس دهي طبيعي شده است انجام مي گيـرد1 در حين آب اندازي تمام لوله هاي تخليه بايد بسته و همه دريچه هاي هوا بايد باز نگه داشته شوند تا هيچ هوايي در سيستم باقي نماند.

اعضاء يكصد و پنجمين اجلاسيه كميته ملي استاندارد ساختمان و مصالح ساختماني
رئيس
سمت يا نمايندگي
علي‌جعفري ، سيد عارف(ليسانس مهندسي عمران)
دانشگاه مازندران
اعضاء

اميدواري، ركسانا (فوق ليسانس شيمي تجزيه)
اداره كل استاندارد و تحقيقات صنعتي استان مازندران
اميدواري، سينا (ليسانس مهندسي عمران)

شركت فني مهندسي كترا
تارورديزاده ، الميرا(ليسانس مهندسي عمران)

وزارت كار و امور اجتماعي
جعفرپور، فاطمه(ليسانس شيمي)

مركز تحقيقات ساختمان و مسكن
شارسان ، آزاده(ليسانس شيمي)

مركز تحقيقات ساختمان و مسكن
صدرايي شاملو، حسن (ليسانس مهندسي معماري)

موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران
عباسي زرگله ، محمدحسين (ليسانس مهندسي مواد – سراميك)

موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران
فاردار ، احمد(فوق ليسانس اقتصاد)

سازمان حمايت از مصرف كنندگان
مجتبوي ، عليرضا (ليسانس مهندسي مواد – سراميك)

موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران

مهدوي ، آذر(كمك كارشناس)

موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران
دبير

نوري ، نگين(ليسانس شيمي)

نماينده مدير كل هماهنگي تدوين استاندارد

1 – Thrust Boring

2 – Pipe Jacking

1 – Handling and Storage

2 – Joints

3 – Fittings

1 – Lubricant

1 – Stringing Out

1 – Compact

1 – Anchor

2 – Water – Stop

(دريچه آدم‌رو – اتاقك بازرسي – معبر دواري كه براي دسترسي به تاسيسات ساخته مي شود) : 1 – Manhole

1 – Cap

1 – Adaptor

1 – Threaded Ferrules

2 – Collar

3 – Soddle

1 – توصيه مي شود كه سرعت آب اندازي لوله بر مبناي سرعت جريان آب 05/0 متر بر ثانيه و با استفاده از رابطه زير محاسبه شود: × × 05/0 = Q

كه در اين رابطه :

سرعت آب اندازي لوله بر حسب ليتر بر ثانيهQ =

قطر داخلي لوله بر حسب ميلي متر d =