استاندارد مناسب جهت تعیین نفوذ پذیری بتن
بكارگيري كلمه ” مناسب استاندارد جهت تعيين نفوذپذيري” چندان جالب نيست. استانداردهاي مربوط به نفوذ دربتن داراي تقسيم بنديهاي مختلفي است كه براي نفوذ سيالات اعم از گاز و مايع تهيه شده است. هم چنين اين استانداردها براي تعيين عمق نفوذ، نفوذپذيري، انتشارپذيري، جذب و جذب آب موئينه تهيه گرديده است. تعداد زيادي نيز آزمايش هاي غير استاندارد براي آزمايشگاه و بويژه براي آزمايش درجا بر روي بتن درون سازه وجود دارد كه مورد استفاده قرار مي گيرد. خواسته هاي ما درارتباط با بتن و نوع بكارگيري و هدف بكارگيري از بتن در پروژه مورد نظر، ايجاب مي كند كه از آزمايش يا آزمايشهاي خاصي استفاده شود.
بنابراين با توجه به موارد فوق، در انتخاب آزمايش ها بايد دقت شود. بطور مثال اگر بحث نفوذ يون كلريد مطرح است بهتر است از آزمايش هاي مربوط به نفوذ و انتشار پذيري يون كلريد استفاده شود و آزمايش هاي مربوط به نفوذپذيري آب، كاربرد چنداني ندارد. اما بهرحال در بحث خوردگي ميلگردها ممكن است نفوذ رطوبت و اكسيژن نيز مطرح و مهم باشد بنابراين با اين ديدگاه ممكن است آزمايش هاي عمق نفوذ آب يا جذب آب موئينه و نفوذپذيري در برابر اكسيژن نيز بكار گرفته شود. گاه نشت آب و ميزان آن در بتن مهم است اگر فشار مايع در پشت قطعه بتني وجود داشته باشد، عمق نفوذ آب يا نفوذپذيري، كاربرد دارد.
چنانچه فشار خاصي موجود نباشد، آزمايش هاي جذب آب مناسب است و حتي در صورتيكه قطعه در بالاي سطح آب و در تماس با رطوبت از كف يا ساير جهات است، آزمايش جذب موئينه مي تواند بكار رود. بهرحال طراح محترم پروژه معمولاً يك يا دو مورد از آزمايش ها را براي كنترل بتن بعنوان يك روش ممكن براي تعيين كيفيت بتن بهمراه معيار مورد نظر انتخاب مي كند و لازم است در پروژه مربوطه مورد استفاده قرار گيرد.