درز انقطاع چیست | جزئیات درز انبساط در کف
درز انقطاع چیست؟
درز انقطاع فضایی ست جهت جدا سازی بین سازه های دو ساختمان مجاور یکدیگر که در موقع زلزله از برخورد دو سازه به هم و ایجاد خسارت مضاعف توسط ضربه سازه ها بهم جلوگیری می نماید. به دلیل اینکه زمان تناوب نوسان (پریود)سازه های مجاور یگدیکر متفاوت می باشد احتمال برخورد دو سازه و تشدید تخریب ناشی از آن بسیار بالا می باشد. حداقل درز انقطاع در هر طبقه یک درصد ارتفاع آن طبقه از روی تراز پایه می باشد.تراز پایه ، ترازیست که حرکت زمین به سازه منتقل می شود.(به بیان ساده تر ارتفاع هر طبقه از فنداسیون) برای تامین درز انقطاع ، فاصله هر طبقه ساختمان از مرز زمین همسایه می بایست برابر نیم درصد (005/0) ارتفاع آن طبقه از روی تراز پایه باشد. در ساختمانهای “با اهمیت خیلی زیاد” و “زیاد” و یا ساختمان های با هشت طبقه و بیشتر، درز انقطاع در هر طبقه نباید کمتر از حاصلضرب تغییرمکان جانبی نسبی طرح آن طبقه Drift ضربدر ضریب رفتار R در نظر گرفته شود. هر یک از ساختمان های مجاور ملزم به رعایت نیمی از این فاصله می باشند.
درز انقطاع را میتوان با مصالح کم مقاومت نیز پر کرد.
انواع درز در بتن عبارت اند از:
1- درز انقطاع (جدائی)
كه در آن میلگرد و بتن كاملاً قطع می شود و دو بخش سازه را از یكدیگر از نظر سازه ای جدا می كند در برخی موارد مانند باد و زلزله یك حداقل فاصله بین بتن منظور می كنند اما در مواردی كه درز انقطاع برای نشست نا مساوی تعبیه شده است این فاصله ضرورت ندارد و تا انتهای شالوده ادامه می یابد در حالیكه در مورد باد و زلزله ادامه آن تا روی شالوده معمول است. با قالب بندی و گاه گذاشتن یونولیت درز اجرا می شود و فاصله درز پر نمی گردد و سطح آن پوشانده می شود به نحوی كه در اثر حركت سازه بتن آسیب نبیند.
2- درز انبساط
در این درز نیز بتن قطع و میلگر دها نیز معمولاً قطع می شوند هر چند ممكن است با جزئیات خاص ادامه یابد (غلاف متحرك). این نوع درز به دلیل انبساط و انقباض بتن در اثر تغییر دما و رطوبت كاربرد دارد. این درز ها معمولاً تا روی شالوده ادامه می یابند.فاصله درز انبساط معمولاً بین 20 تا 50 میلی متر و فاصله بین دو درز با توجه به شرایط محیطی و اختلاف دما در طول سال معمولاً بین 20 تا 50 متر توصیه می شود. فاصله بین دو درز باید خالی باشد اما در كف ها و موارد مشابه برای عدم لب پریدگی و پر شدن توسط آب و یخ زدگی و پر شدن توسط مواد نا خواسته، آن را با یك ماده درزگیر ارتجاعی به نحوی كه بتوان براحتی جمع و باز گردد و اتصال خود را از بتن از دست ندهد.با قالب بندی از یك طرف و گذاشتن یونولیت با ضخامت مورد نظر پس از باز کردن قالب اولیه می توان بتن بعدی را ریخت و درز را ایجاد كرد. اين درزها براي جلوگيري از خراب شدن روسازيها در اثر فشار بيش از حد، فراهم ساختن امكان تعمير قسمتي از جدولهاي بتني پياده‌روها و نظاير آن تعبيه مي‌شوند.
عملكرد اين درزها بايد به گونه‌اي باشد كه انبساط و انقباض طرفين درز كاملاً همساز شوند، لازمه چنين درزهايي اين است كه هيچگونه پيوستگي در طرفين درز برقرار نباشد، چنين درزهايي بايد با كمترين مقاومت در مقابل انقباض و انبساط قادر به باز يا بسته شدن باشند. عموماً اين درزها در تمام قسمتهاي سازه به طور پيوسته قرار گرفته و از كف تا سقف ادامه مي‌يابند، براي حصول اطمينان از جدايي كامل دو قسمت مجاور رعايت اين مسئله ضروريست.
3- درز كنترل یا درز جمع شدگی
این درز صرفاً به دلیل جمع شدگی بتن در هنگام گیرش و یا جمع شدگی ناشی از خشك شدگی بتن سخت شده و جلوگیری از ایجاد ترك های پخش شده در سطح بتن، در فواصل خاصی پیش بینی می شود و گاه نیاز به قطع كامل بتن در تمام ضخامت وجود ندارد. این درز عمدتاً در دالهای كف و بویژه در انواع بتن غیر مسلح ضرورت بیشتری دارد. میلگرد ها ممكن است در این نوع درز ادامه یابد.
عرض درز مهم نیست و می تواند به سادگی با ضخامت یك برگ كاغذ یا با ضخامت متفاوتی اجرا شود مگر اینكه بخواهیم نقش درز انبساط را نیز بازی كند. عمق و ارتفاع درز باید از یك چهارم ضخامت دال بیشتر باشد تا ضعف لازم برای ایجاد ترك متمركز در محل درز بوجود آید. (درز كنترل جزئی یا بخشی) فاصله درزهای كنترل به ویژگی های بتن، ضخامت دال، حداكثر اندازه سنگدانه و عیار سیمان مربوط می شود و معمولاً از حدود یك متر تا چهار الی پنج متر م براي جدا كردن واحدهاي عظيم مولد برق از قسمتهاي مجاور، به منظور جلوگيري از انتقال ارتعاش، منطقه‌اي كردن و محدود ساختن احتمال خرابي در قسمتهايي از ساختمان، جلوگيري از بروز ترك به علت تمركز تنش در محلهايي كه تغيير مقطع قابل توجهي حادث شده است (نظير بازشو ديوارها)، جداسازي قسمتهاي مختلف يك شالوده به علت تفاوت باربري آنها، جدا ساختن بازوهاي مختلف سازه‌هايي كه شكل پلان آنها U,H,T,L,+ مي‌باشد، از درز كنترل استفاده مي‌شود. محل درزهاي كنترل به ملاحظات معماري و مهندسي بستگي دارد. با تكيه بر تجربيات به دست آمده بهتر است ساختمانهاي بتني بزرگ، مستقل و بدون درز با طول بيش از 18 متر ساخته نشوند.می باشد.
4- درز اجرائی (ساخت)
این نوع درز در نقشه برای پایان دادن به بتن ریزی مشخص می شود. بتن و میلگرد در درز اجرائی امتداد می یابد و در طراحی تداوم قطعه منظور می شود و هیچ نوع ضعف و جدائی نباید بوجود آید.
درز اجرائی گاه به صورت طبیعی در سازه وجود دارد مثلاً اعضاء قائم باید بتن ریزی و پس از سخت شدن اعضاء افقی مانند تیر و دال باید اجرا شوند هم چنین شالوده اجرا می شود و سپس ستون و دیوار با فاصله زمانی بیش از یك روز اجرا می گردد.
در برخی موارد درز اجرائی با توجه به توان اجرائی و حجم محتمل بتن ریزی در یك روز یا یك شیفت توسط طراح پروژه در یك قطعه بزرگ (بویژه از نظر سطح كار) مشخص می شود تا از بروز درز سرد جلوگیری نماید. درز اجرائی ممكن است افقی یا قائم باشد. درزها اجرائی مایل امروزه كاربرد ندارد و نباید ایجاد شود مگر اینكه قطعه مایل یا شیب دار باشد به هر حال درز باید عمود بر طول قطعه پیش بینی گردد. درز اجرائی در بین تیر یا شناژ و دال. بهتر است در جائی باشد كه كمترین برش وجود دارد. در حالات عادی درز اجرائی باید در صورت لزوم در یك سوم میانی تیر یا دال قرار گیرد. در تیر ها و دالهای خیلی ضخیم (عمیق) با گذاشتن درز اجرائی پلكانی می توان برش را به نحو مناسبی تحمل نمود. با گذاشتن قالب یا رابیتس یا توری سیمی یا چشمه های بسیار ریز می توان درز اجرا نمود و بتن در پشت قالب باید متراكم شود. سپس بهتر است هر چه زودتر قالب یا رابیتس یا توری باز شود و چنانچه زبری محل كافی نباشد با (جت آب) یا وسیله مناسب دیگر سطح بتن خشن گردد و شن ها آشكار شود. برای بتن ریزی در كنار یا روی بتن سخت شده قبلی باید سطح خشن را اشباع از آب نمود اما در هنگام بتن ریزی نباید آب بر سطح بتن مشاهده شود و باید به صورت اشباع با سطح خشك باشد. بهتر است لایه اول یا بتن مجاور بتن سخت شده از بتن ریز دانه تر و روان تری تشكیل شده باشد. در سطح افقی خوب است از یك ملات ریز دانه روان با نسبت آب به سیمان مساوی یا كمتر از بتن اصلی و با ضخامت كم (چند سانتی متری) استفاده شود سپس بتن اصلی ریخته شود. عدم رعایت این موارد می تواند به ضعف اساسی بویژه ضعف برشی در این درز منجر شود و نفوذ پذیری به شدت افزایش یابد كه اصلاح آن معمولاً میسر نیست. برای بهبود اتصال بتن قدیم و جدید می توان از لاتكس در سطح بتن قدیم استفاده كرد هم چنین می توان در ملات واسطه با بتن اولین لایه مجاور بتن قدیم از لاتكس به میزان 10 درصد وزن سیمان استفاده نمود. در صورت پاشیدن یا مالیدن لاتكس به سطح بتن قدیمی ممكن است به اشباع كردن آن احتیاج نباشد
كاربرد درزهاي حركتي
1 درزهاي انقباضي
اين درزها معمولاً به منظور جلوگيري از بروز تركهاي ناشي از جمع شدن بتن تعبيه مي‌شوند. اگر در فواصل معين درز انقباض در نظر گرفته نشود، روي سطوح پياده‌روها يا ديوارهاي بتني تركهايي پديد خواهد آمد. آرماتورها غالباً مي‌توانند محل بروز تركها را كنترل نمايند، همچنين، وجود درزهاي انقباضي كه محلشان به طور صحيح انتخاب شده باشد، مي‌توانند مانع بروز ترك شوند. عملكرد اين درزها به صورتي است كه انقباض طرفين درز در محل درز متمركز مي‌گردد. در حقيقت اين درزها داراي نوعي عدم پيوستگي عمومي هستند، ليكن شكاف اوليه‌اي بين بتن دو طرف درز وجود ندارد. در روسازيها جايي كه داراي عرض بيش از 75/3 متر نباشد، درزهاي ساختماني بين نوارهاي مجاور جوابگوي نياز براي جمع‌شدگي طولي خواهند بود. براي سنگدانه‌هاي گرانيتي و آهكي فاصله درزهاي روسازي معمولاً بين 6 تا 9 متر است. براي مصالح سنگي سيليسي و روباره‌ها، اين فاصله 8/4 تا 6 متر است. در صورت ترديد بايد فاصله درزها كمتر اختيار شود. در فاصله حدود 30 متر از انتهاي آزاد روسازي و 18 متر از هر درز انبساط، در محلهايي كه قفل و بست دانه‌ها كم باشد، درزهاي انقباض پديد خواهند آمد، در اين نقاط بايد زبانه‌هايي (كه يك طرف آنها به بتن پيوستگي كامل دارد و طرف ديگر در غلافي بدون اصطكاك حركت مي‌كند، يا هر وسيله ديگري كه قابليت انتقال بار در جهت عمود بر زبانه را داشته باشد) تعبيه شود درزهاي انقباضي در پياده‌روها و دالهاي كف كه به صورت موزائيكي ساخته مي‌شوند، به طور معمول در فواصل 2/1 تا 8/1 متر و در جان‌پناهها و نرده‌ها در فواصل 3 تا 6 متر در نظر گرفته مي‌شوند.اگر اعضا و قطعات پيش‌ساخته و يا به صورت واحدهاي مجزا و مستقل كار گذارده شوند و بدين لحاظ در آنها درز انبساط تعبيه نشده باشد، بايد شرايط نصب چنان باشد كه اعضا و قطعات مجاور هنگام انبساط مزاحمتي براي يكديگر ايجاد ننمايد.
4 درزهاي نشست
اين درزها براي جلوگيري از نشستهاي نامساوي دو ساختمان مجاور كه داراي دو نوع مصالح، دو نوع پي يا دو ارتفاع متفاوت هستند، مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
5 درزهاي لغزشي
درزهايي هستند كه امكان لغزش دو قسمت مجاور درز بدون انتقال نيروي برشي را فراهم مي‌كنند. اين درزها غالباً در مخازن، به ويژه در مواردي كه تغييرات درجه حرارت محيط زياد است، مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
6 ساير درزها
مشخصات درزهاي جدا كننده، مفصلي و … كه كاربردهاي ويژه دارند، طبق مندرجات مشخصات فني خصوصي خواهد بود.
مصالح مصرفي در درزهاي ساختماني
براي اجراي درزهاي ساختماني معمولاً مصالح زير مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
1مصالح پركننده درز (فيلر)
اين مواد ممكن است در بر دارنده الياف گياهي، لاستيك، تركيبات آسفالتي، چوب‌پنبه و مانند آنها باشند. مواد به كار رفته به عنوان پركننده، بايد داراي ويژگيهاي زير بوده و در هر صورت از مشخصات مندرج در فصل مصالح تبعيت نمايد. اهم ويژگيهاي مصالح پركننده عبارتند از:
الف: برخورداري از دوام زياد
ب: جاگيري و شكل‌گيري در درزها
ج: قابليت ارتجاع و عدم ايجاد اتصال محكم با درز
2مصالح آب بندي
مصالح آب‌بندي به منظور نفوذناپذيري در مقابل باد و باران و رطوبت به كار مي‌روند.مصالح آب‌بندي بايد طبق نقشه‌ها و مشخصات خصوصي و با تأييد دستگاه نظارت به كار گرفته شود. مصالح آب‌بندي بايد از نوعي باشد كه به درز آسيب وارد نياورده و سبب كم و زياد شدن ابعاد آن نشود. براي آب‌بندي انواع مختلف مصالح فلزي، لاستيكي و يا پلاستيكي به كار مي‌رود.
3 مصالح پوشش
مصالح مورد استفاده در پوشش غالباً از نوع مسي، برنزي، آلومينيومي، چوبي، لاستيكي و مانند اينهاست. مشخصات مصالح بايد مطابق مندرجات فصل مصالح و مشخصات فني خصوصي باشد. اين پوششها بايد طوري نصب شوند كه بتوانند جدا از اسكلت فلزي يا بتني و مصالح ديگر منبسط و منقبض گردند.
اجراي درزهاي ساختماني
درزها در تمام سطوح بايد مطابق نقشه‌ها و مشخصات و با عرض مناسب ايجاد شوند، بايد دقت شود كه درزها در حين اجرا با مصالح بنايي، ملات و مانند اينها پر نشده و اجزاي ساختمانهاي مجاور به هيچ عنوان در هيچ نقطه‌اي به يكديگر مربوط نشوند و كاملاً از يكديگر جدا باشند.
1 اجراي درزهاي ساخت
اين درزها در ساختمانهاي بتني كاربرد دارند و آن هنگامي است كه بتن‌ريزي دو قسمت مجاور و چسبيده به هم، در دو زمان مختلف صورت گيرد. به سطح بتن خميري جديد و بتن سفت قديمي، سطح واريز يا درز اجرايي گفته مي‌شود. موقعيت و شكل درز، بايد از قبل پيش‌بيني شده باشد. تعيين محل درز نبايد به تصادف و پيشرفت كار بتن‌ريزي واگذار شود، بلكه بايد قبل از شروع كار و در هنگام تهيه برنامه زمانبندي بتن‌ريزي، تدابير لازم در مورد درز اجرايي اتخاذ شده باشد.
دستيابي به پيوستگي كامل بين دو سطح بتني در يك درز ساختماني ضروري است. از اين رو در درزهاي ساختماني معمولاً سعي مي‌شود در حالي كه بتن ريخته شده يك طرف درز نارس است، يك لايه سطحي از آن برداشته شود، به صورتي كه دانه‌ها نمايان شده و سطحي ناصاف و غيرمنظم حاصل گردد، اين وضع را مي‌توان با پاشيدن آب يا مخلوط آب و هوا، با فشار لازم و استفاده از برس سيمي ايجاد نمود. تا زماني كه قرار است بتن طرف ديگر درز اجرا شود، بايد سطح بتن اوليه مرطوب نگه داشته شود، به جز سطح خود درز كه بايد چند ساعت قبل از عمليات مراقبت از آن قطع گردد، به صورتي كه نوعي خشكي سطحي و كم‌عمق در سطح درز پديد آيد.
در بتن‌ريزيهاي حجيم بايد از سطوح واريز خيلي بزرگ اجتناب شود، اين سطوح بايد به صورت پلكاني يا شكسته احداث شوند. ايجاد سطوح واريز قائم، بايد به وسيله قالب موقت صورت پذيرد. بدين منظور مي‌توان از توري با چشمه ريز كه به وسيله يك شبكه محكم نگهداري مي‌شود، استفاده نمود. توري در توده بتن باقي مانده و يا بموقع كنده مي‌شود. به اين ترتيب سطح خشني به دست مي‌آيد. براي بتن‌ريزي وجه دوم درز بايد سطح واريز كاملاً آماده شود. سطح واريز بايد عاري از آلودگي، روغن، گريس، رنگ و نظاير آن باشد. تميز كردن سطح، بتن تا آنجا ضرورت دارد كه دانه‌هاي ماسه مشخص گردد. بهترين روش براي تميز كردن سطح، ماسه‌پاشي مرطوب با استفاده از آبفشان است، البته روشهاي ديگري نظير اسيدشويي، استفاده از آبفشان و يا استفاده از ابزار دستي، هر كدام بسته به موقعيت درز كاربرد دارند. براي تأمين پيوستگي بتن جديد و قديم پس از زخمي كردن سطح واريز، بايد آن را به مدت طولاني خيس نگاه داشته و قبل از شروع بتن‌ريزي مجدد به كمك هواي فشرده، آب سطحي را از روي بتن زدود. براي تأمين پيوستگي بيشتر مي‌توان با نظر دستگاه نظارت بر مقدار كارايي بتن افزود. اين كار از طريق افزايش اسلامپ، افزايش ماسه و يا كاهش مقداري از درشت‌دانه‌ها صورت مي‌گيرد. براي حصول كامل پيوستگي بهتر است قسمتهاي اوليه بتن جديد به خوبي و با دقت كامل مرتعش گردد.
2 اجراي درزهاي حركتي
درزهاي حركتي در تمام سطوح بايد برابر نقشه‌ها و مشخصات و با عرض مناسب ايجاد گردند. بايد دقت شود كه درزها در حين اجرا با مصالح بنايي و ملات پر نشده و اجزاي ساختمانهاي مجاور در حين اجرا به هم مربوط نشوند و كاملاً از يكديگر جدا باشند.
1 درزهاي حركتي در ساختمانهاي بتن‌آرمه يكپارچه
در اين حالت درزها بايد با بريدن سقف، ديوارها و كف طبقات به طور كامل انجام شود. فاصله درزهاي حركتي در ساختمانهاي بتن‌آرمه به كمك محاسبه تعيين مي‌شود. اين فاصله معمولاً بين 30 تا60 متر است. با به كار بردن آرماتورهاي طولي، مي‌توان فاصله درزها را تا 90 متر افزايش داد. عرض درزها معمولاً بين 13 تا 37 ميليمتر است كه از طريق محاسبه تعيين مي‌شود.
2 درزهاي حركتي در ساختمانهاي فولادي
در ساختمانهاي فولادي بايد درز انبساط، ساختمان را كاملاً به دو قسمت تقسيم نمايد. اجراي درزها در ساختمانهاي فلزي بسته به اينكه سقف بتني يا فلزي باشد، طبق نقشه‌ها و مشخصات خواهد بود. فاصله درزها از يكديگر بيش از 60 متر نخواهد بود كه در هر حال طبق نقشه‌ها و مشخصات و در محلهاي تعيين شده اجرا خواهند شد.
3 درزهاي حركتي در ساختمانهاي ساخته شده از مصالح بنايي
در ساختمانهاي ساخته شده از مصالح بنايي بايد درزها در نقاط زير تعبيه شوند:
الف: در خط باريك شدن عرض ساختمان
ب: در تقاطع دو ديوار در ساختمانهايي كه به شكل H,U,T,L,+ يا تركيبي از اين شكلها باشند.
پ: در ديوارهاي طويل بسته به موقعيت ديوار و درجه حرارت محيط
ت: در مواردي كه ديوارهاي ساختمانهاي جديد به ساختمانهاي موجود متصل مي‌گردند.
ث: در تقاطع چند ساختمان كه به هم ارتباط دارند.
همچنين براي جلوگيري و كاهش خسارت و خرابي ناشي از ضربه ساختمانهاي مجاور به يكديگر، بايد ساختمانهايي كه داراي ارتفاع بيش از 12 متر و يا داراي بيش از 4 طبقه هستند، به وسيله درز انقطاع از ساختمانهاي مجاور جدا شوند. حداقل عرض درز انقطاع در تراز هر طبقه 1/100 ارتفاع آن تراز از روي شالوده مي‌باشد، اين فاصله را مي‌توان با مصالح كم مقاومت كه در هنگام زلزله به آساني خرد مي‌شوند، پر كرد.
اجراي درزهاي حركتي در ساختمانهاي خاص نياز به مشخصات فني خصوصي خواهد داشت. به طوري كه عرض و فاصله درزها متناسب با مقدار انبساط و انقباض باشند.
جزئیات درز انباسط در کف
درز انبساط در کف، از مهمترین اجزای سازه های بتنی به شمار می آید. این محصولات محل ترک خوردگی بر اثر تغییرات طول دال بتنی را نیز تنظیم کرده و ترک ها را به سادگی به محل درزها انتقال می دهد.
اصولا درز انبساط در کف، زمانی کاربرد دارند که تنش های خمشی و همچنین کششی در بتن بتواند آسیب های جدی به سازه وارد آورد.
درزهای انبساطی در نمونه ها و ابعاد مختلف در کف ساختمان، کف جاده ها، پل ها و یا هر کف دیگری که دارای فونداسیون و یا دال باشد بکار گرفته می شوند و همراه با مواد پر کننده مختلفی پر شده و پوشش دهی می شوند.
بررسی جزئیات درز انبساط در کف ساختمان
درزهای انبساط در نمونه های مختلف جهت خنثی کردن انقباض و همچنین انبساط به وجود آمده از تغییرات حرارتی و البته رطوبتی در سازه های مختلف ساختمانی در اندازه های گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرند، به کار بردن درزهای انبساط می بایست مطابق با اصول و استانداردهای مشخص شده ای صورت گیرد تا کاربران به نتیجه مطلوبی دست پیدا کنند.
همانطور که می دانید بتن ها از مهمترین مصالح به کار رفته در کف انواع سازه ها می باشند که سختی بسیاری داشته و دارای انعطاف پذیری کمی هستند. بنابراین برای جلوگیری از صدماتی که به علت حرکات بتن بر اثر نوسانات حرارتی و همچنین تغییرات رطوبتی در سازه ها ایجاد می شود، درز انبساط در کف می تواند از تشکیل ترک ها در هر مقیاسی جلوگیری کند.
چگونگی عملکرد درز انبساط در کف
درز انبساط در کف این توانایی را دارد تا تنش به وجود آمده از انبساط های حرارتی را درون خود جذب کرده و امکان حرکت بین دو جزء بتنی در سازه را فراهم کند. شاخصه هایی نظیر نوع مصالح ساختمانی، بازه حرارتی، سن بتن و همینطور محتوای نسبت آب به کار رفته در سیمان، میزان رطوبت و بسیاری عوامل دیگر می تواند بتن را در مقابل انبساط، مستعد هرگونه ترک خوردگی و آسیبی قرا دهد.
در واقع گاهی اوقات انبساط و افزایش طول بتن به میزان ناچیزی یعنی ۱۵ میلیمتر است اما ممکن است در ساختمان و یا در موقعیت هایی که تلرانس نسبتا پایین است همین مقدار ناچیز هم بتواند آسیب های بسیار جدی به پیکره اصلی سازه وارد کند.
پس عدم بکار گرفتن درز انبساط در کف سازه های بتنی می تواند باعث شود تا دال ها به یکدیگر فشار وارد آورده و در نهایت سازه از هم گسیخته شده و فرو ریزد.
مواد سازنده درزهای انبساطی در کف
اینکه درز انبساط در کف از چه ماده و یا مصالحی ساخته می شوند تنها به میزان حرکت پیش بینی شده می تواند بستگی داشته باشد. تعدادی از درزهای انبساطی تنها از یک شکاف به همراه فاصله ای ساده ساخته شده که توسط مواد الاستیک با قابلیت تغییر شکل پر شده اند.
تعداد دیگری از درزهای انبساطی در واقع مکانیکی هستند که نیز جهت کنترل حرکت های بسیار بزرگ مورد استفاده قرار می گیرند. البته توجه داشته باشید انواع درز انبساط در کف می توانند در بخش های گوناگونی از سازه های بتنی مانند فونداسیون و دال ها به کار گرفته شوند.
کاربرد درزهای انبساط در کف سازی
کاربرد این محصولات در ساختمان های مسکونی و مراکز ادرای چیزی فراتر از کنترل کردن حرکات به وجود آمده از انبساط های حرارتی می باشد.
در حقیقت این درزهای انبساطی همچنین به کنترل نمودن ارتعاشات و البته لرزش های کوچک و نسبتا بزرگ و همینطور انتقال بار زنده در بین اجزای گوناگون ساختمان و حفاظت از اجزای مختلف سازه های بتنی در مقابل رطوبت کمک می کنند.
علاوه بر این جهت ایمن کردن ساختمان در مقابل آتش سوزی و همچنین جهت جدا کردن بخش های گوناگون ساختمان از نمونه های مختلف درزهای انبساطی استفاده می شود به طوری که بعضی از مواد پر کننده در درزها مقاومت حرارتی خیلی بالایی دارند و از منتشر شدن آتش در زمان آتش سوزی در قسمت های مختلفی از ساختمان جلوگیری می کنند.
بهترین درزهای انبساط در کف
بسیاری از درزهای استفاده شده در کف ساختمان ها خصوصا در کف ساختمان های بزرگ با استفاده از مواد مقاوم مانند فلز پر می شوند تا از ماندگاری و همچنین مقاومت بالایی در برابر مصرف های مکرر و البته بارهای ناشی از تردد برخوردار باشد.
در بعضی از ساختمان ها نظیر بیمارستان ها و یا کارخانجاتی که تولید کننده مواد غذایی هستند، درزهای انبساطی به شیوه ای طراحی و نصب می شوند که به راحتی قابل تمیز شدن باشند. در کف جاده هایی که فونداسیون آنها بتنی می باشد درزهای انبساطی آنها معمولا از مواد الاستیکی ساخته می شوند و پوششی از آسفالت روی آنها قرار می گیرد.