عایقکاری رطوبتی و آب بندی دیوار زیرزمین
عایقکاری دیوار زیرزمین باید همانند عایقکاری شالوده ساختمان و به صورت یکپارچه و همراه با آن، انجام شود. چنانچه فاصله زمانی بین اجرای عایق افقی و قائم و دیوارها پیش بیاید ، باید به منظور یکپارچه کردن عایق تدابیر لازم اتخاذ گردد.
معمولترین عایقکاری برای دیوار زیرزمینها استفاده از قیر و گونی یا قیر و مشمع یا گونی یا مقوای قیراندود است که باید مانند عایق بام اجرا شود . ترتیب عایقکاری قائم، باید از بالا به پایین باشد و لایه های گونی طوری روی هم قرار گیرند که رطوبت نتواند از زمین به داخل دیوار زیرزمین نفوذ کند. دو روش برای عایقکاری دیوار زیرزمین متداول است: روش اول در مواقعی به کار گرفته میشود که عمق زیرزمین، کم و خطر ریزش خاک اطراف زیرزمین وجود نداشته باشد ، در این روش ابتدا تیغه محافظ عایق اجرا شده و روی آن ملات ماسه سیمان و عایق قائم ، انجام و سپس دیوار اصلی زیرزمین ساخته میشود. در روش دوم که مخصوص زمینهای ریزشی و عمق های زیاد است، ابتدا عایق افقی زیر دیوار زیرزمین را اجرا میکنند و پس از دیوارسازی، پشت آن را با ملات ماسه سیمان اندود نموده و بعد از عایقکاری اقدام به ساختن تیغه محافظ عایق میکنند. در هر دو روش در تمام مراحل باید سعی شود پیشبینی های لازم برای پیوستگی عایق در قسمتهای افقی و قائم صورت گیرد . محل عبور لوله ها و دودکش و سایر مجاری، باید قبلاً در دیوار زیرزمین پیشبینی شود، به قسمی که عایق پس از اجرا پاره یا زخمی نشود. لوله های آب گرم و شوفاژ و دودکش، نباید مستقیماً در تماس با عایق قیری قرار گیرند، زیرا ممکن است آن را ذوب کرده و کیفیت آن دچار اشکال گردد.