بتن ریزی دال ها و سقف ها
بتنريزي دالها بتنريزي دالها نياز به تمهيدات خاص به شرح زير دارد : 1. درصورتي كه سطح دال وسيع است، ابتدا بايد راه‌هاي دسترس عبور فرغون يا وسايل حمل بتن و افراد را ايجاد نمود. بدين منظور مي‌توان با استفاده از تخته‌هاي محكم مسير عبور را برقرار كرد. شكل 1 ، روش انتقال بتن با استفاده از راه‌هاي دسترس را نشان مي‌دهد.
تمهيدات كلي در بتنريزي
عمل بتنريزي و تراكم بتن، معمولاً توأم و وابسته بوده و اغلب همزمان انجام مي‌شود. اجراي صحيح اين عمليات براي حصول اطمينان از مقاومت و دوام سازه بسيار حايز اهميت است. در هنگام بتنريزي، رعايت موارد كلي زير ضروري است :
1. بتن بايد تا حد امكان نزديك به محل نهايي مورد نظر ريخته شود و نبايد به مقدار زياد در يك نقطه انباشته گردد و سپس به نقاط ديگر منتقل شود. در غیر اینصورت امکان جداشدگی در اجزاي بتن مي‌باشد و كيفيت مطلوب، حاصل نمي‌گردد. رعايت اصول و نكات كلي انتقال بتن نيز الزامي است.
2. بتن بايد در لايه‌هاي افقي با ضخامت‌هاي مساوي ريخته شود و هر لايه بايد به طور مطلوب متراكم گردد و سپس لايه بعدي ريخته شود. تا آنجا كه عملي باشد، هرلايه بايد به صورت كامل و بدون وقفه اجرا گردد. ضخامت لايه‌ها تابع اندازه و شكل قالب، رواني بتن، فاصله ميلگردها و روش تراكم مي‌باشد. هر چند حداكثر ضخامت لايه بتن به 6/0 متر و حداقل آن به 15/0 متر و يا سه برابر حداكثر اندازه سنگدانه ( هر كدام بزرگتر باشد) محدود مي‌گردد، معمولاً دراعضاي بتن مسلح ضخامت 2/0 تا 4/0 متر پيشنهاد مي‌گردد.
3. بتنريزي بايد به طور مستمر انجام شود و لايه جديد قبل از سخت شدن لايه قبلي ريخته شود تا پيوستگي بين لايه‌ها تأمين شود و از بروز صفحات ضعيف كه درز سرد ناميده مي‌شود، اجتناب گردد (براي اطلاعات بيشتر به فصل ششم مراجعه شود).
4. بتن بايد تمام زواياي قالب و اطراف ميلگردها را كاملاً پر كند.
بتنريزي دالها
بتنريزي دالها نياز به تمهيدات خاص به شرح زير دارد :
1. درصورتي كه سطح دال وسيع است، ابتدا بايد راه‌هاي دسترس عبور فرغون يا وسايل حمل بتن و افراد را ايجاد نمود. بدين منظور مي‌توان با استفاده از تخته‌هاي محكم مسير عبور را برقرار كرد. شكل 1 ، روش انتقال بتن با استفاده از راه‌هاي دسترس را نشان مي‌دهد.
2. بتن بايد در نزديكترين محل نهايي خود ريخته شود، زيرا جابجايي بتن در قالب باعث جداشدگي ذرات مي‌شود (شكل 2). در صورت نياز به جابجايي، بايد توده بتن به صورت يكجا حركت داده شود. براي اين كار مي‌توان از يك وسيله پارويي شكل استفاده نمود و بتن را بصورت توده‌اي حركت داد. از پرتاب كردن بتن با وسايلي مانند بيل از نقطه‌اي به نقطه ديگر اكيداً خودداري گردد.
همچنين بايد سعي شود در ريختن بتن با جام تا حد امكان آن را به قالب و يا سطح بتنريزي نزديك كرد تا موجب جداشدگي و يا اعمال ضربه به قالب و ميلگردها نشود (شکل 3 در فصل پنجم).
3. بتنريزي بايد در جلو لايه قبلي بتن انجام شود و نبايد در انتهاي لايه قبلي بتنريزي شود. روش صحيح و ناصحيح عمليات درشكل 3 نشان داده شده است. در روش صحيح، بتن درون فرغون در جلو بتن قبلي ريخته مي‌شود، اما در روش ناصحيح با گذاشتن يك سكو بر روي بتن قبلي، بتن جديد ريخته شده است. اين عمل باعث جداشدگي اجزاي بتن مي‌گردد.
4. بتنريزي روي سطوح شيبء‌‌دار، از پائين شيب شروع مي‌شود و به تدريج به سمت بالا رفته و خاتمه
مي يابد. لازم است براي اين نوع بتنريزي، از بتني با رواني يا اسلامپ كم (حدود 50 ميليمتر) استفاده گردد. همچنين كاهش سرعت بتنريزي نيز مي‌تواند در اين خصوص موثر باشد. در شكل 4 اين عمليات بصورت صحيح و ناصحيح نشان داده شده است.